Mohammed Mdaghri: “Goed onderwijs vereist optimale samenwerking”

Met deze serie delen we verhalen van mensen die op allerlei manieren bijdragen aan beter en toegankelijker techniekonderwijs. Met deze verhalen uit de praktijk willen we laten zien wat er mogelijk is – groot of klein, eenvoudig of vernieuwend – om uiteindelijk leerlingen enthousiast te maken voor techniek en technologie.

Mohammed Mdaghri werkte 18 jaar als docent op het Nautilus College voordat hij STO-coördinator werd in 2021. Eerst deed hij dat nog naast zijn werk als docent, maar sinds hij vorig jaar met pensioen ging, focust hij op STO voor tien uur per week.

Leerlingen met autisme leren anders

Het Nautilus College is een school voor voortgezet speciaal onderwijs (VSO), en beschikt over drie locaties, waarvan Mohammed op de locatie Lierstraat werkt met de VMBO-leerroute voor leerlingen binnen het autistismespectrum. Deze jongeren leren op hetzelfde niveau als andere leerlingen, maar hebben meer onderwijsondersteuning nodig. “Onze leerlingen kunnen met wat extra tijd, ruimte en geduld zelfstandig werken.” Opvallend bij deze groep leerlingen is dat ze niet alleen een opdracht uitvoeren zoals ze die gekregen hebben, maar dat ze er uit zichzelf mee verder gaan. Ze zijn heel nieuwsgierig, vertelt Mohammed.

De leerlingen bezoeken weleens een andere school waar een docent tegen Mohammed zei onder de indruk te zijn: “Als ik kijk naar een opdracht waar mijn leerlingen drie weken over doen, hebben de leerlingen van Nautilus College het al binnen één à twee uur af.” Mohammed legt uit dat ze heel consequent zijn in hun werk. Maar ze zijn niet altijd sneller. “Onze leerlingen hebben extra begeleiding nodig en opdrachten moet je zorgvuldig doseren. Je geeft ze niet tegelijkertijd een hamer, schroevendraaier en schroefmachine. Dan raken ze in de war. Dus ze beginnen eerst met de hamer en spijkers, daarna gaan we naar een volgend onderdeel.”

Ontdekkend leren kost meer tijd, maar is effectief

Om kinderen nieuwsgierig te maken naar bijvoorbeeld techniek, moet je ze het zelf laten ontdekken volgens Mohammed. “Als je ze niet confronteert met de werkelijkheid, iets tastbaars, dan weten ze niet wat het is. Ze moeten het zien, voelen en kunnen aanraken.” Mohammed gelooft hier meer in dan in het leren van theorie uit boeken of van achter schermen. “Zet ze gewoon aan het werk. Dat kost dan wel meer tijd, maar het is wel effectief.” Leerlingen kunnen ook meedenken en zelf iets ontwerpen voor de school. “Laat ze zelf een schoolplein ontwerpen en nadenken over waar een fietsenstalling moet komen. Kinderen weten het soms beter dan wie dan ook. Zo maak je onderwijs levendig.”

Het Nautilus College is een kleine school. Ze werken daarom met bedrijven samen die gastlessen komen geven. Zo is er een bedrijf dat zes weken lang, hele dagen technieklessen geeft aan eerste- en tweedejaars-leerlingen. Ze leren eenvoudige dingen zoals lampjes laten branden via een stroomcircuit tot complexere dingen als het solderen van een kleine robot. “Je ziet ze lekker oefenen en rommelen. Veel leerlingen vertellen me enthousiast dat ze techniek eigenlijk best leuk vinden.”

Publiek geld vraagt om schooloverstijgend samenwerken

Een van de uitdagingen binnen STO is de samenwerking met andere scholen. “De onderwijswereld is een gesloten wereld: het is heel lang ieder voor zich geweest. Iedere school werkt voor zichzelf,” zegt Mohammed. Hij vergelijkt het met autogarages. Die werken veel meer samen. Garages hebben hun eigen specialismen en besteden werk uit om een klus efficiënt te klaren. “Een school met 2.000 leerlingen heeft veel meer ruimte en middelen dan een school met 150 leerlingen. Zij kunnen een dure VR-toren, inclusief licenties, lesmateriaal en verzekering wel bekostigen, iets wat wij voor ons onhaalbaar is.”

De school streeft naar meer samenwerking tussen de scholen in Almere, om gelijkheid in en op onderwijs recht te trekken. “Directeuren moeten inzien dat het geld wat ze ontvangen niet alleen voor hen is. Het is gemeenschappelijk geld. Hoe vaak gebruik je de lokalen en middelen? Laat het niet de rest van de tijd in de kast staan, maar koop samen met scholen zo’n VR-toren en gebruik het om de beurt.” Dat geldt ook voor andere machines, ateliers, werkplaatsen. “Dát is samenwerken,” zegt Mohammed gepassioneerd. “Het nadeel is dat STO-coördinatoren en docenten ver van beleid zitten. We hebben geen macht om dit door te drukken. Directies hebben nou eenmaal een andere visie dan de uitvoerders.”

Het is ook in het belang van het hele land, benadrukt Mohammed. “De samenleving roept om vaklui, om vakmensen. Dat vraagt om beter onderwijs, een beleidsvisie en meer investeringen in geld, tijd en samenwerking.”